Spring naar de inhoud
screening sollicitant

Eerlijkheid tijdens de sollicitatieprocedure (deel 1).

Mag een kandidaat vaardigheden en kwaliteiten overdrijven in zijn sollicitatiebrief?

Wanneer we solliciteren voor een uitdagende vacature, zetten we ons beste beentje voor om in aanmerking te komen voor onze potentiële droomjob. Er is echter een groot onderscheid tussen het in de verf zetten van eigen competenties en het vertellen van flagrante leugens. Volgens recruteringsbureau Robert Half worden leugens op cv’s door managers beschouwd als de zwaarste uitschuiver die een kandidaat kan maken.

Authenticiteit en vertrouwen zijn belangrijke waarden voor elke werkgever. Een competente recruiter zal doorgaans snel aanvoelen wanneer de sollicitant gaten in zijn CV verdoezelt. Ethisch is het niet correct om te liegen over een werkloze periode of een periode van ziekteverlof. Waarom de feiten verdraaien als je een goede reden hebt voor een periode van lange afwezigheid?

Durven vertrouwen op de eigen competenties

Anderzijds is het niet nodig om jezelf te onderschatten als kandidaat-werknemer of freelancer. We mogen gerust met een gezonde portie zelfvertrouwen voor de dag komen en onze eigen sterktes in de verf zetten. Een neiging tot zelfonderschatting is verre van productief. Denken we bijv. aan het “impostor syndrome” of het oplichterssyndroom, waarbij perfectionistische of onzekere, talentvolle personen ervan overtuigd zijn dat ze hun behaalde successen niet aan zichzelf te danken hebben, maar aan factoren van buitenaf, en dat ze ieder moment kunnen ontmaskerd worden als bedriegers.

Welke leugens worden zoal in een cv gebruikt?

Sollicitanten verfraaien soms functietitels en verantwoordelijkheden uit het verleden. Of een postulant verzint zogenaamde succesvolle projecten of verwezenlijkingen. In andere gevallen liegt men over de reden van vertrek bij een vorige werkgever of verzint men referenties. Of een vroegere werkgever, waarbij men een negatieve ervaring had, wordt niet vermeld. Wat soms ook voorvalt, is dat men het tijdspad van banen manipuleert om gaten weg te werken of om jobhopping te verbergen. Of men vermeldt diploma’s van cursussen of opleidingen die niet zijn gevolgd of nooit werden afgemaakt. Denken we bijv. aan een kandidaat die wel op die welbepaalde school gezeten heeft, maar een ganse andere opleiding genoot dan het indrukwekkende diploma dat op zijn CV staat.

Fraude met valse diploma’s

Het vervalsen van diploma’s of het indienen van een CV vol verzonnen gebeurtenissen, kan beschouwd worden als een strafbaar feit. In zo’n geval riskeert men een veroordeling wegens valsheid in geschrifte. Een Nederlandse onderwijsorganisatie waarschuwde reeds meermaals werkgevers bij sollicitatieprocedures om alert te zijn voor vervalste diploma’s, omdat er meldingen van misbruik opduiken, bijv. bij knelpuntberoepen in de zorg en techniek. Ook in België kan men zomaar diploma’s kopen online. Meerdere nepuniversiteiten hebben een zogenaamde officiële vestigingsplaats in ons land. Een eenvoudige zoekopdracht op Google toont aan dat diploma’s eenvoudigweg online te koop zijn in ons land. Vervalsingen zijn soms nauwelijks van originele diploma’s te onderscheiden.

In dat verband verwijzen we naar een casus* uit Nederland die in de pers beschreven werd. Een Nederlandse werkneemster zou tot 2015 in loondienst als thuisverpleegster gewerkt hebben, met een vals diploma als specialistisch verpleegkundige op zak. Volgens de pers zou deze vrouw erin geslaagd zijn om, de jaren erop, bij enkele andere zorgorganisaties met een fake curriculum vitae aan de slag te gaan. (*nb: dit is geen eigen casus – zie onderstaande bronverwijzing naar de krant “Algemeen Dagblad”).

De voornoemde casus uit Nederland is jammer genoeg geen geïsoleerd voorval. Ook in België zijn er casussen bekend van nepverplegers of nepartsen, met alle gevolgen vandien voor de gedupeerde patiënten, die zich in een kwetsbare positie bevinden en niet de medische zorgen krijgen waar ze recht op hebben. Lees binnenkort deel 2 van deze blog, met als titel “CV-screening door private onderzoeksbureaus”.

Voor dit artikel haalden we inspiratie uit onderstaande links: